Petrovic Nikola I

Petrovic Nikola I, knjaz , od 1910. kralj Crne Gore (Njegusi, 7. oktobra 1841 – Cap Antibes, Francuska, 1. marta 1921). Sin "velikog vojvode" Mirka, a sinovac knjaza Danila. Skolovao se u Trstu i Parizu. Poslije smrti Danila I (1860) skupstina glavara na Cetinju bira ga, prema testamentu, za knjaza.

Zbog pomaganja ustanka u Hercegovini (1861) i borbi na granicama, Omer-pasa Latas je napao na Crnu Goru 1862. Posto ova nije imala dovoljno snage da se sama odupre nadmocnijoj sili, Nikola je u avgustu iste godine zatrazio mir. Turski uslovi su bili teski, ali na intervenciju velikih sila Porta je neke od njih izmijenila ili ublazila. Otada knjaz Nikola mijenja unekoliko spoljnopoliticku orijentaciju i umjesto naslona na Francusku, od vremena njegovog strica, okrece se prema Rusiji. Iskustvo iz tek proteklog rata naucilo ga je da bude obazriviji, pa je i orijentaciju prema Rusiji izvodio obazrivo, ne hoteci da se zamjeri Austriji. Sa Srbijom kneza Mihaila zelio je prijateljske odnose. Za vrijeme Hercegovackog ustanka (1875) postignut je sporazum izmedju srpske i crnogorske vlade za rat protiv Turske, i u junu 1876. one su istovremeno objavile rat.

Glavninom crnogorskih snaga knjaz Nikola je licno komandovao na frontu prema Hercegovini. Sa svojim jedinicama prodro je do Bisine, ali se u pocetku jula pod pritiskom jakih turskih snaga morao povuci. Vjestim manevrom i u snaznom naletu Crnogorci su ipak potukli tursku vojsku na Vucjem Dolu 16. jula 1876. godine. Pod komandom knjaza Nikole oslobodjen je Niksic (27. avgusta 1877.), a poslije ogorcenih borbi i Bar (29. decembra 1877.), Ulcinj (6. januara 1878), i druga mjesta.

Po odredbama Berlinskog kongresa Crna Gora je uvecana za 5118 kvadratnih kilometara sa 116.000 stanovnika. Cijela njena teritorija iznosila je otada 9443 kvadratna kilometra sa 286.000 stanovnika. Ona je, dakle, vise nego dvostruko uvecana.

U januaru 1916. morao je pod pritiskom austro-ugarskih trupa napustiti Crnu Goru pa je presao u Francusku. U novembru 1918. Velika narodna skupstina u Podgorici zbacila ga je s prestola proglasivsi prisjedinjenje Crne Gore Srbiji.
Kralj Nikola se bavio knjizevnoscu, a od objavljenih djela istize mu se drama "Balkanska carica". Autor je I crnogorske himne "Onamo namo".