Petrovic Petar I

Petrovic Petar I (Njegusi, 1747 – Cetinje, 18. oktobra 1830), skolovao se cetiri godine u Rusiji (1762-1766), kamo je upucen na preporuku svog strica Vasilija. Kada je Vasilije umro, vratio se u Crnu Goru i postao arhimandrit. Izabran za vladiku i "upravitelja" Crne Gore na opsteplemenskom zboru glavara poslije smrti vladike Save 1781. godine. Brzo je upoznao plemena i medjuplemenske odnose i svojom snaznom licnoscu vrsio gotovo pedeset godina odlucujuci uticaj na prces ucvrscivanja opsteplemenskog jedinstva i iz njega izrasle drzavne vlasti. U tu svrhu dao je prvi zakon 1796, koji je dopunio 1803, i stvarno dokinuo guvernadurstvo kao uporednu vlast; guvernadurstvo je formalno dokinuo (1830) Petar II Njegos. Petar I bio je u vezi sa Karadjordjem, kome je davao podrsku u toku Prvog srpskog ustanka. Angazovanost Crnogoraca u Boki u borbi protiv francuskih jedinica sprjecavala je pruzanje vece pomoci Karadjordju, ali veze i odnosi stvoreni u pocetku srpskog ustanka nijesu se prekidali. Na proces stvaranja i izgradjivanja crnogorske drzave u pocetku 19. vijeka Petar I je udario svoj pecat, koji ga cini, prema zaslugama i sposobnosti, najznacajnijom licnoscu Crne Gore u 19. vijeku.